We hebben je van school gehaald

Zo ging dat vroeger

Mevrouw Gerrie De Bie-Hunteler (1937) is zes jaar als ze naar de lagere school gaat. Ze heeft altijd school gehad, ook in de oorlog. Ze vertelt over haar schooltijd en werk.

Geen telefoon

“Van 1943 tot 1949 ben ik naar de lagere school gegaan. Toen ben ik naar de MULO gegaan op de Barchemseweg en daar heb ik twee jaar op gezeten. Maar je kan het niet geloven wat er gebeurde. Ik was met een vriendinnetje logeren in Leiden en ik kreeg van mijn moeder een kaartje toegestuurd. Er werd toen nog niet gebeld, want telefoon hadden ze ook niet natuurlijk. En daar stond op: "We hebben je van school gehaald en als je van vakantie terug bent ga je naar de huishoudschool, want de dienstbode was vertrokken." En dan moest ik thuis helpen. Zo ging dat vroeger.

Plattelandsvrouwen

Mevrouw Olthof was verpleegster op het sanatorium in Almen. Daar was een familie van Haaf uit Amsterdam. Die man had hele erge TBC en is daar opgenomen. Daar gingen ze af en toe op bezoek. En toen zei die verpleegster tegen haar moeder: "Je bent voorzitster van de ‘plattelandsvrouwen’, dus je kent een heleboel vriendinnen en dat gezin moet ergens naar een boerderij waar ze goed kunnen eten." Want dat was dus net na de oorlog. Toen heeft die oude mevrouw Olthof dat dus bij de ‘plattelandse vrouwen’ naar voren gebracht. Toen kwam mijn moeder thuis en die zei tegen mijn vader: "Ik heb gezegd dat dat wel bij ons kan. We hebben ruimte genoeg." Nou, zo zijn ze gekomen met twee kinderen. Die moeder, dat was een heel kleine Parisienne vrouwtje, zo zag ze eruit. Mijn moeder was een hele grote struise vrouw en ze waren de beste vriendinnen. Dat was zo leuk. Ik ben met dat meisje dus, die was zes jaar jonger dan ik, altijd vriendinnen gebleven.

Spinazie-academie

Van de MULO ging ik naar de 'Spinazie-academie'. Dat was op de hoek van de Albert Haanberg en de Nieuwstad. Nou, daar heb ik een ontzettend leuke tijd gehad. Ik hoorde daar helemaal niet, dus ik was verschrikkelijk ondeugend. Wij zaten in de 2A-klas en dat werd zo nooit genoemd, dat was altijd de klas van Gerrie Hunteler.

Rodemond

Ik heb een typecursus, de middenstandcursus en nog iets geloof ik gedaan. Ik was al twee jaar op de Berkelstroom en toen ging de secretaresse van meneer Rodemond trouwen. Toen zei meneer Rodemond tegen mij: "Gerrie, nu is het jouw beurt." In 1961 vroeg hij of ik dan zijn secretaresse wilde worden. Toen zei ik: "Maar dat kan ik niet." "Maar je kan toch wel proberen?" zei hij.  En toen zei ik: "Ja, dat wil ik dan wel." Nou, zo is het gekomen. Dus ik ben daar eigenlijk achter de telmachine begonnen en als de secretaresse van Rodemond vertrokken. 

Voor ‘Een nieuwe tijd! Wederopbouw in de Achterhoek’ vertellen (oud)-inwoners over opgroeien, werken en wonen in de Achterhoek in de periode 1940-1965. Dit verhaal over mevrouw Gerrie de Bie-Hunteler is geschreven door Marja Zandberg, op basis van een oral history-interview afgenomen door Maran Olthoff in november 2019.