De bevrijding van Voorst beleefd vanaf de Posterenk

Koeien de wei in

'Het was prachtig weer en we zaten buiten. Wij hoorden geruis in de weide. Dat was toen wel fijn, want de koeien moesten naar buiten toe. Maar wij wisten niet wat er ging gebeuren. In de wei konden ze wel doodgeschoten worden, maar als de boel in brand stond, dan kon je ze niet zo snel naar buiten krijgen. Als dat zou gebeuren was de ramp niet te overzien.

De bevrijding was een feit

Wim Schimmel had zijn winkel in kruidenierswaren en meelhandel aan de Enkweg. De bevrijding van het dorp was net een feit en er was een drukte van jewelste. De Wilpseweg was verzamelpunt geworden van tanks, carriers, jeeps en motoren. Wim scheurde op zijn fiets naar het verzamelpunt in Posterenk en vertelde dat hij nog zo’n twintig Duitsers had gezien in het huis van Berend de Haan, tweehonderd meter van de Enkweg, achter het huis van Gait en Drikus Kamphuis. De Canadezen kwamen meteen in actie. Ze namen het zekere voor het onzekere en stuurden een tank de Enkweg op tot even voorbij de Breutkouwe. De tank nam stelling achter een hoge meidoornheg. Enkele motoren met mitrailleurs op hun stuur reden via de Molenallee naar de Nieuwe Grintweg om een mogelijke vluchtroute af te sluiten. Het gebied werd in de rook gezet.

Canadese soldaten op de boerderij

De eerste Canadezen kwamen achterlangs de boerderij van Termate door de weide uit de rook aanlopen. Dirrie ziet nog zo die platte helmen met zakken om het hoofd heen. Ze wisten, waar ze heen moesten en liepen door naar het huis van buurman de Haan. Inmiddels stond de tank klaar met de loop richting de Haan om in te grijpen, indien er weerstand zou zijn. De Duitsers hebben zich echter, zonder een schot te lossen, over gegeven. Even later liepen ze als krijgsgevangenen met de handen in de nek weer bij ter Mate langs. Wij zaten nog buiten. Evacué Spieker heeft van de Canadezen nog een dikke handdoek gekregen. Van blijdschap wilde de familie Ter Mate de Nederlandse vlag buiten hangen, maar de Canadezen zeiden: 'Ho, ho, kanniet, kanniet!' In het dorp boden de Duitsers geen tegenstand meer, ze waren al lang blij dat de oorlog voor hun voorbij was.'

Dit verhaal is ingestuurd via Mario Domen (en afkomstig uit: Klaas Smit, 'De Posterenk in oorlogstijd en wederopbouw') in het kader van 'WO2-verhaal Gezocht'. Lees de overige ingestuurde verhalen in de Special 'Getuigen van de Oorlog'.

Rechten

Met toestemming van de familie overgenomen uit: Klaas Smit, De Posterenk in oorlogstijd en wederopbouw, uitgave in eigen beheer 2016.