Vetpriezen

Als het varken geslacht en wel op de ladder hing, kwam de buurt (noaberschap) vroeger vetpriezen. Dat was niets anders dan het loven van het geslachte varken. Hoe dik het spek wel niet was en hoe prachtig de hammen. Al die lofuitingen van de buren moesten door de boer en boerin worden beloond met een borrel. Gevolg was hoe meer borrels er geschonken werden, hoe luidruchtiger het varken werd geprezen. Een welkom uitje in een tijd waarin niet zoveel te feesten was. In sommige buurten, vooral in het Oosten des lands, ontstond een competitie: wie heeft het dikste varken? Voor mooi en hard spek werd het varken gevoerd met roggemeel en dan wilde het wel eens gebeuren, dat het varken zo’n omvang bereikte, dat het niet meer door de deur kon.

Foekepot

De pootjes en de staart van het varken waren belangrijke ingrediënten voor een stevige pan erwtensoep (snert). Van de kootjes in de pootjes werden vroeger ‘snorrebotjes’ voor de kinderen gemaakt. Eenvoudig speelgoed, waarbij gaatjes in het botje werden gebrand of geboord, een touwtje erdoor en het kind kon het botje laten snorren. Zelfs de blaas van het varken kende nog een tweede gebruik. Dit werd over een bus of een pot gespannen, een riet erdoor en klaar was de ‘foekepot’.

Slachtvisite bij Erve Brooks

Bij Saksische boerderij ‘Erve Brooks’ in Gelselaar wordt de traditie van november slachtmaand nog steeds aangehouden. Sinds jaar en dag wordt op de derde woensdag in November een sfeervolle slachtvisite gehouden. Vanaf 10.00 uur kunt u slager Kastelein / Hofman uit naburig Diepenheim aan het werk zien en proeven van de bijzondere producten die de slager en ‘Erve Brooks’ bereiden. Als u dat wilt kunt u ook nog bijvoorbeeld balkenbrij en zwoerdrolletjes kopen.

Door: Marsman

Dit is slechts een samenvatting van het ingezonden verhaal op Een Wagen Vol Verhalen. Lees het hele verhaal in de PDF hieronder.