Slepen van boerengerij op oudejaarsavond

Een mooie Gelderse traditie

Zoals er in Wapenveld, liggend tussen Veluwe en IJsseldelta, nogal wat traditie in de afgelopen jaren zijn ontstaan, getuigd zeker wel uit onderstaande verhaal. En je zeker in die zin wel kunt spreken van een mooie Gelderse traditie, waarbij het natuurlijk jammer is dat al dat Boeren Gerij steeds grootser is geworden, en deze traditie door de jaren heen verloren is gegaan. Aangezien we alweer het einde van het jaar in beeld hebben, komen deze mooie verhalen rond de oud en nieuw jaarviering weer naar boven.

Als jongelui op een dorp was het oud en nieuw vieren een mooie kans om wat vertier te hebben op het dorp. En we waren natuurlijk een stel nette jongens die trouw op oudejaarsavond naar de kerk gingen, om ook nog eens door predikant aangesproken te worden ons netjes te gedragen. Vooraf aan de klok van twaalf maakten we nog een ronde bij inmiddels getrouwde broers en zussen en dronken de nodige glaasjes cola. Diegene die een borrel niet al te lekker vond, goot deze als extra voeding in de plantenbak. Tegen de klok van twaalf was het natuurlijk als eerste van belang je naar het dorpscentrum te begeven, waar het nodige vuurwerk los barstte en je vriend en vriendin alle geluk voor het nieuwe jaar wenste. Tegelijk was er een mooi vreugde vuur aangestoken en was het als woapenveldse jeugd een echt nieuwjaarsfeest.

Een hels kabaal

Het plan om boeren gerij te slepen was natuurlijk al lang gesmeed en hadden de heren van boeren komaf al het nodige gelokaliseerd. Het was al snel vertrekken richting de buitenwegen van het dorp. Menig boerenerf werd afgestruind op losstaande onderdelen, platte wagens, melkkarren, weidemelkers en schudders. Eigenlijk alles wat maar enigszins ronde wielen had en rijden kon werd meegenomen. Het gaf natuurlijk een hels kabaal wanneer er weer eens een schudder met stalen wielen werd afgesleept. De hele buurt kon horen dat we er weer waren. Zelfs wanneer we een weidemelk wagen van 10 meter konden slepen, en de eigenaar in het achterhuis luidkeels riep "halt politie, bel de politie" kon ons dat er natuurlijk niet van weer houden met nog meer geweld en kracht deze te bemachtigen en op te stellen bij de toen nog nostalgische Manenberger Brug. Wanneer het bitterkoud was deerde ons dat niet want het ging per slot van rekening om het plezier, en het was machtig dat we dit eens per jaar met elkaar konden vieren.

Dat er wel eens wat mis kon gaan, kon je natuurlijk aan de voorkant niet vermoeden. Zo gebeurde wel eens dat bij het slepen van een platte kar er met zoveel geweld werd geduwd, deze niet meer was te houden. De moderne platte wagens hadden al een zo genaamde 'op loop rem' maar de oude nog niet, en natuurlijk vasthouden was vasthouden en vooral niet loslaten. Een keer ging het fout. De man vooraan werd geraakt door de dissel en verwondde zijn hand. We zagen dat het ernstig was gezien de vel rood gekleurde zakdoekjes en het ernstig bloeden. We gingen toch maar naar de huisarts Bronsveld. Dit was rond drie uur in de nacht.. zijn humeur werd zichtbaar niet beter hiervan. Na het verbinden van de wond benadrukte hij nog maar eens dat dit ook wel tot de volgende dag had kunnen wachten. Ik weet niet meer welke hij bedoelde, het was per slot van rekening al zeker ver over drieën.

Een mooie tied

Het was zeker een mooie tied en praten en denken daar nog vaak aan terug. Deze traditie is nog een tijdje doorgegaan door de jongere generatie, maar is jammer genoeg na verloop van jaren een uitgestorven traditie geworden. Maar zoals wel eens vaker blijkt, kunnen goede traditie zomaar weer eens aan de horizon verschijnen! Slepergilde Waopenveld