De trekschuit die er nooit kwam
Graaf Floris II torpedeert plannen voor een nieuwe vaarroute, 1608
Rechtstreeks van Amsterdam naar 's-Hertogenbosch. Dat is het doel van...
Weg met de molenkar!
Vrouwenoproer waaraan de Blauwlappen hun naam danken, 1650
De Culemborgers laten hun graan malen in de twee windmolens van de stad. Ze halen en brengen de zakken zelf bij de molen. Als betaling schept de molenaar wat meel uit de zak. Als blijkt dat hij te veel meelloon schept, komt er in 1650 een verplichte molenkar. Voor een stuiver per zak haalt en brengt de molenaar het meel van huis.
Al snel klaagt men over de hoge bedragen en er ontstaan rellen, aangevoerd door 'oproerige vrouwpersoonen, meerendeels van cleijn importantie'. Een van hen, de weduwe Luyt Wortel, wordt gearresteerd en opgesloten in het stadhuis. Als protest trekken de woedende vrouwen in optocht richting stadhuis. Hun blauwe schorten meedragend als vaandel, hun pannen als trommels. Ze bekogelen het gebouw met stenen. De angstige stadsbestuurders laten Luyt gauw vrij.
Die zomer is de Culemborgse graaf Georg Frederik van Waldeck-Pyrmont weer in de stad. Hij hoort wat er is gebeurd. Hij veroordeelt Luyt alsnog tot levenslange verbanning uit de stad. Het blijkt alleen een waarschuwing. De verbanning wordt ingetrokken. Wel gaat de molenkar weer rijden.
Dit verhaal is onderdeel van de canon van Culemborg. Het volgende venster is hier te vinden.
-
Culemborg
-
Volkscultuur
-
Zij/Hij
-
1600-1700
-
Culemborg
-
Rivierengebied
Relevante links
Verwante collectiestukken
Ga naar CollectieGelderland
