Archeologie in Ressen

Van Olst

Van Olst was er fruitteler en had een grote passie voor archeologie. Hij raakte al heel jong gefascineerd door vreemde vondsten en besloot zich te richten op het terrein achter de kerk, de Kerkenhof.  Vanaf zijn veertiende voerde hij jarenlang grondig onderzoek uit. Hij vond veel voorwerpen uit de Germaanse en Romeinse tijd en ook uit latere tijden. Al zijn vondsten bracht hij samen in zijn tot privémuseum ingerichte watertoren, vlak naast de boerderij.

Landelijke belangstelling

Na eerst vierendertig jaar zelfstandig onderzoek, riep hij  de hulp in van verschillende archeologen voor nader onderzoek. Hij werkte nauw samen met de onderzoekers dr. M.A. Evelein en prof. dr. A.E. van Giffen die in de jaren 1927-1928 wetenschappelijk onderzoek deden op de Kerkenhof in Ressen. In de zomer van 1930 wees hij ook het Rijksmuseum van Oudheden (RMO) uit Leiden op de bijzondere vondsten op het terrein. Hij vermoedde dat er ooit een  Bataafse nederzetting aanwezig was. Hij had veel scherven aardewerk gevonden die in die richting wezen. Bij een bezoek aan Ressen werden de archeologen uit Leiden enthousiast over de onderzoeksmogelijkheden ter plaatse. Hier in Ressen leek het mogelijk om een Bataafse woerd in zijn geheel te onderzoeken en dat was een buitenkans voor de Leidse archeologen!

Onderzoek Braat

De eerste opgraving in 1930 onder leiding van dr. W.C. Braat, conservator van het Rijksmuseum, leverde meteen belangrijke gegevens op. Pas in het najaar van 1941 zette Braat de opgravingen voort. Begin 1942 stopte het onderzoek weer omdat, op last van de Duitse bezetter, de vruchtbare grond nodig was voor het verbouwen van gewassen. Na de oogst in 1942 werd het onderzoek voortgezet en werden ontelbare paalgaatjes ontdekt. Dit waren de grondsporen van Bataafse huizen uit de eerste eeuwen van onze jaartelling. Ook werden een paar waterputten gevonden. 

Rechten

ML, HKB, CC-BY-NC